دوده صنعتی‌پارس

شرکت در صنعت مواد و محصولات شیمیایی با سرمایهء60 میلیارد و ارزش بازار 283 میلیارد ریال مشغول فعالیت است. سود هر سهم 786 ریال و نسبت P/E آن معادل _02/6 است. P/E میانگین صنعت 4/6 است. نسبت روزهای معامله طی 365 روز گذشته 88 به 242 بوده است.

دوده عمدتاً به مصرف شرکت‌های لاستیک‌سازی و قطعه‌سازی می‌رسد و مواد اولیهء تولید آن نیز بیش‌تر مشتقات نفتی است به طوری که مواد اولیهء مورد نیاز از شرکت‌های نفت ایرانول، نفت پارس و نفت بهران تامین می‌شود و خریداران عمدهء دوده از شرکت نیز بعد از_ کربن ایران، شرکت لاستیک پارس، ایران یاسا تایر و تعدادی از قطعه سازان هستند.

تولید و فروش سال 85 و 86

میانگین نرخ فروش داخلی محصولات شرکت در سال 85، 260ر7 ریال به ازای هر کیلو برآورد شده است; همچنین فروش خارجی نیز معادل 300ر6 ریال در نظر گرفته شده که فروش واقعی 9 ماههء شرکت تا سقف پنج درصد نسبت به پیش‌بینی سال 85 بالاتر بوده است. همچنین پیش‌بینی نرخ‌های فروش سال 86 نسبت به سال 85 در مجموع با 11 درصد رشد در نظر گرفته شده است. ضمن این‌که با بهره‌برداری آزمایشی از طرح تولید فاز دو شرکت به میزان 15 هزار تن در سال که کل ظرفیت تولید را به 30 هزار تن می‌رساند، کل تولید شرکت 32 هزار تن در نظر گرفته شده است چرا که در طی سال‌های اخیر تولید فاز یک همواره با بیش از 35 درصد ظرفیت اسمی ‌تولید کرده است که اگر تولید آن را مانند سال‌های گذشته در سال 86 نیز 20 هزار و 500 تن در نظر بگیریم و تولید فاز دو را نیز با 75 درصد ظرفیت اسمی ‌یعنی 11 هزار و 500 تن در نظر بگیریم در مجموع به 32 هزار تن تولید خواهیم رسید.

همان‌طور که گفته شد; خطوط تولید قادرند تا 35 درصد بیش از ظرفیت اسمی ‌نیز تولید کنند که اگر این امر برای فاز دو نیز در سال 86 اتفاق بیفتد مجموع کل تولید شرکت به 41 هزار تن خواهد رسید که 28 درصد بیش از پیش‌بینی شرکت است.

بهای تمام شده در سال 85 و 86

مصرف مواد اولیه در سال 84 نزدیک به 64 درصد از بهای تمام شده را تشکیل داده بود. نرخ میانگین خرید اکستراکت سال 83 شرکت حدود 17 درصد نسبت به سال 82 رشد نشان می‌دهد که این عدد برای سال 84 به 24 درصد افزایش یافته است. خوراک اولیهء کارخانه‌های تولیدکنندهء دوده در معرض رقابت با رقبایی قرار گرفته که به دلیل سودهای نسبتاً بالا اقدم به خرید این مواد اولیه و صادرات آن به کشورهای حوزهء خلیج فارس برای مصرف در وسایل دریایی مانند لنچ و قایق‌های موتوری می‌کنند. در کل به ازای هر دو کیلو روغن، یک کیلو دوده تولید می‌شود. مواد مستقیم مصرفی در شش ماههء اول سال 85، 28 میلیارد ریال برای شرکت هزینه داشته پس در کل سال می‌تواند بیش‌تر از 56 میلیارد ریال هزینه دربرداشته باشد. به طور متوسط هزینه خرید هر کیلو مواد اولیه 140 تومان است و اگر شرکت در سال 86، 32 هزار تن دوده تولید کند هزینهء خرید مواد اولیه با 10 درصد افزایش نرخ به 110 میلیارد ریال خواهد رسید و اگر هزینهء سربار و دستمزد را با افزایش دو برابری در سال 86 نسبت به سال 85 محاسبه کنیم، در مجموع به 162 میلیارد ریال بهای تمام شدهء کالای تولید شده می‌رسیم که اگر 46 میلیارد ریال خرید از کربن ایران را نیز در نظر بگیریم در مجموع 208 میلیارد ریال بهای تمام شدهء کالای فروش رفته خواهد شد.

پیش بینی سود 86

اگر فروش شرکت در سال 86 با تولید 32 هزار تن مانند پیش بینی خود شرکت محقق شود و همان طور که گفته شد بهای تمام شدهء کالای فروش رفته 208 میلیارد ریال شود سود هر سهم شرکت این توانایی را دارد تا به 1283 ریال بالغ شود، اما با توجه به در نظر گرفتن هزینه‌های سربار و دستمزد با ظرفیت 41 هزار تن تولید در سال کل بهای تمام شدهء کالای فروش رفته با این ظرفیت تولید مانند پیش‌بینی فعلی شرکت با ظرفیت 32 هزار تن خواهد شد یعنی اگر شرکت در سال 86، 41 هزار تن دوده تولید کند بهای تمام شدهء کالای فروش رفته به بیش از 234 میلیارد ریال می‌رسد و اگر مازاد تولید پیش‌بینی شده تماما صادر شود 63 میلیارد ریال _به پیش بینی فروش شرکت افزوده خواهد شد که با بهای تمام شدهء 234 میلیارد ریال و در نظر گرفتن سایر هزینه‌ها مانند پیش بینی خود شرکت سود هر سهم قابلیت رشد به 1783 ریال را خواهد داشت.

اما نسبت P/E شرکت کربن ایران هم اکنون 4/4 مرتبه است که اگر نسبت P/E ، چهار مرتبه را برای شرکت دوده در نظر بگیریم با EPS معادل 1283 ریال به 132ر5 ریال قیمت هر سهم خواهیم رسید، اما اگر EPS ، 1783 ریال که به نظر می‌رسد دسترسی به آن برای سال 87 محتمل‌تر باشد را در نظر بگیریم به 132ر7 ریال قیمت به ازای هر سهم خواهیم رسید.

تحلیل تکنیکال قیمت شرکت دودهء صنعتی پارس

از آنجایی‌که این سهم قبل از بسته شدن الگوی سروشانه ساخته بود و الگوی مزبور عمل کرده بود، انتظار داشتیم در مرحلهء اول تا 910 تومان و در مرحلهء بعدی تا 990 تومان رشد کند و از طرف دیگر حجم معاملات این سهم در روزهای مثبت به مراتب خیلی بیش‌تر از روزهایی بوده است که سهم در فاز استراحت قرار داشته است; بنابراین انتظار ما همچنان بر این است تا به حرکت رو به بالای خود ادامه دهد و دوران پس از بازگشایی که در رکود به سر برده است را صرفا فاز استراحت سهم تلقی می‌کنیم

کاربردهای نظریه بازی در مدیریت مالی

مقدمه

نظریه بازی‌ها یک نظریهء ریاضی کامل بوده که شامل تصمیم‌گیری در شرایط تعارض است و با موقعیت‌های رقابتی سروکار دارد. در این نظریه تصمیم‌گیرنده با توجه به استراتژی‌های رقیب عملکرد خود را ارزیابی می‌کند. در چنین شرایطی تصمیم هر یک از تصمیم‌گیرندگان بر تصمیم سایرین اثر خواهد گذاشت. کاربردهای این نظریه بسیار وسیع است. مبارزات سیاسی و انتخاباتی، طرح‌های عملیات جنگی، شرایط رقابت‌های شرکت‌های تجاری در بازار و... تنها نمونه‌ای از کاربردهای گوناگون این نظریه است.

نظریهء بازی‌ها در سال 1928 توسط فن نیومن مطرح شد و در سال 1944 با انتشار کتابی توسط او و مورگنشترن جایگاه وسیعی در علوم اقتصادی پیدا کرد.

در این مجال کوتاه قصد ندارم به شرح و بسط نظریهء بازی، قواعد و انواع آن بپردازم; بلکه تنها مروری اجمالی خواهم داشت بر کاربردهای این نظریه در تئوری‌های مدیریت مالی.

تحولات مدیریت مالی

دهه‌های 1960 و 1970 فرضیهء بازار کارآ بر تئوری‌‌های مدیریت مالی غالب بود و نظریهء باز‌ی و اقتصاد اطلاعات چندان مجالی برای خودنمایی در علوم مالی نداشت. با کارهای لیلاند و پایل 19777) وباتاچاریا 19799) و دیگران مسالهء عدم تقارن اطلاعاتی به طور جدی وارد حوزهء مالی شد. در دههء 80 هم مقالات بسیاری راجع به عکس‌العمل قیمتی، قراردادها و برتری اطلاعاتی مدیران نوشته شد. گسترش تئوری‌های علامت‌دهی در مدیریت مالی حاصل همین حجم عظیم ادبیات بود. اگرچه نظریه بازی‌ها در قیمت‌گذاری دارایی‌ها هم کاربردهایی پیدا کرد، اما در حوزهء مدیریت مالی بنگاه‌ها به موفقیت‌های بیش‌تری دست یافته است. در ذیل به برخی (تنها برخی) از کاربردهای این نظریه در مدیریت مالی بنگاه‌ها پرداخته خواهد شد.

معمای تقسیم سود

شرکت‌ها بخشی از سود خود را به عنوان سود تقسیمی به سهام‌داران خود پرداخت می‌کنند.

سال‌هاست در مورد مقدار بهینهء درصد سود تقسیمی بحث وجود دارد. لینتنر 19566) علاقهء مدیران به هموار‌سازی سود را مطرح کرد و نویسندگان بسیاری این موضوع را تایید کردند که از معروف‌ترین آن‌ها فاما و بابیاک 19688) بوده‌اند. بحث محتوای اطلاعاتی تقسیم سود را بیهاتاچاریا در سال 1979 مطرح و اشاره کرد که مدیران دارای مزیت اطلاعاتی هستند. او تاثیرات افزایش سود تقسیمی را در مدلی بررسی کرد و مدل‌بازی را وارد ادبیات این حوزه کرد. این مدل بعدها توسط جان و ویلیامز 19855) گسترش پیدا کرد. یکی از ایرادات این مدل‌ها این بود که این محققین توضیح نداده بودند که شرکت‌ها چرا سود تقسیم می‌کنند و سهام باز خرید نمی‌کنند در حالی که مالیات تعلق گرفته به سود تقسیمی بیش‌تر از سهام بازخرید شده است. تحقیقات برنان و تاکور 19900) و بارکلی و اسمیت 19888) نشان داد که در بازخرید سهام، سهام‌دارانی که دارای برتری اطلاعاتی هستند می‌توانند از این برتری استفاده کنند.

ساختار سرمایه

راس 19777) مدلی برای علامت‌دهی سطح بدهی‌های شرکت ارایه کرد. هزینهء ورشکستگی، متغیر اصلی بود که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت و فرض شد که اگر شرکت به وضع بدهی‌های خود رسیدگی نکند به این معناست که مدیران آینده خوبی برای شرکت متصور هستند.

لیلاند و پایل هم در همان سال علامت‌دهی نگهداری سهام توسط مدیران را بررسی کردند. مقالات بسیاری در مورد سیگنال انتشار سهام به بازارهای مالی نوشته شده است. کاربرد دیگر نظریهء بازی در بحث ساختار سرمایه در مورد هزینه‌های نمایندگی است. همانطور که می‌دانید جنسن و مکلینگ 19766) دو مشکل نمایندگی را در شرکت‌ها مطرح کردند. یکی مربوط به سهام‌داران و مدیران و دیگری بین سهام‌داران و قرض‌دهندگان. روابط بین این بازیگران و ارتباط آن با افزایش ثروت سهام‌داران در مدل‌های بسیاری ذکر شده است.

عرضهء اولیه سهام

مطالعات زیادی در مورد سودآوری کوتاه مدت IPO ها صورت گرفته است. اولین این مطالعات در سال 1963 و توسط SEC آمریکا انجام شد و بعد از آن محققین بسیاری به این موضوع پرداختند. این موضوع یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی فرضیهء بازار کارآ نیز بوده است. در سال 1986 راک خریداران عرضهء اولیه را به دوگروه مطلع و نامطلع تقسیم‌بندی کرد. وی اشاره کرد که خریداران مطلع تنها مشتریان عرضه‌های اولیه در زمانی هستند که سهام بالاتر از ارزش ذاتی عرضه می‌شود. عرضهء زیر قیمت راه حلی برای رفع این مشکل است.

علاوه بر بازده کوتاه‌مدت، مسالهء دیگری نیز گریبانگیر عرضه‌های اولیه بوده است. ریتر در تحقیقات خود به عملکرد ضعیف سهام تازه عرضه شده در بلندمدت اشاره می‌کند. تحقیقات نشان‌دهندهء این است که سرمایه‌گذاران نگاه مثبتی به IPO ها دارند و در دراز مدت که اطلاعات واقعی منتشر می‌شوند این نگاه تعدیل می‌شود و چنین تعدیلی موجب اصلاح قیمتی در سهام می‌شود.

اکنون نظریهء بازی‌ها در حوزه‌های بسیاری از دانش مالی گسترش یافته است که به بعضی از آن‌ها اشاره شد. در نوشتار دیگر می‌توان به کابرد نظریهء بازی در حوزه‌های دیگر مالی (مثلا قیمت‌گذاری دارایی‌ها) و همچنین انواع مختلف بازی‌ها (همکارانه و رقابتی) و کابردهای آن در دانش مالی و حتی مدل‌های بازی پرداخت. شناخت چنین حوزه‌هایی در کشورمان می‌تواند زمینهء مناسبی برای تحقیقات آتی باشد.

ادامه پتروشیمی اصفهان

با بررسی اطلاعیه‌های شرکت از سال 1376 تقریبا می‌توان سود شرکت را عملیاتی نامید و برآورد می‌شود، سود اندک غیرعملیاتی ناشی از خرید اوراق مشارکت باشد(که درسال 85 نیز برای اجرای طرح‌های توسعهء شرکت بخشی از اوراق مشارکت به فروش رفته است.) تعدیلات شرکت در سالیان گذشته علاوه بر تغییرات در میزان تولید و فروش و قیمت‌های محصولات شامل تغییرات بهای تمام شده به واسطهء تغییرات در قیمت نفتا (مهم‌ترین مادهء اولیه) با توجه به افزایش قیمت‌های جهانی; نرخ تسعیر و افزایش در سایر هزینه‌ها به علت تورم نامید.

در همین زمینه نکتهء مهم در تامین مواد اولیه با توجه به عدم وجود قرارداد مربوط به خوراک دریافتی با شرکت پالایش نفت اصفهان; نرخ خوراک بر مبنای بودجهء تنظیمی‌ بر اساس نفتا و 70 درصد نرخ تسعیر ارز در سالیان گذشته نامید.

در ضمن شرکت در سال جاری پیش‌بینی افزایش فروش صادراتی و به تبع آن افزایش هزینه‌های جانبی فروش صادراتی را کرده است که در ادامه توضیح داده خواهد شد.

سیاست تقسیم سود شرکت

سیاست شرکت تقسیم 70درصد سود خالص در مجمع عادی، در سالیان گذشته بوده که امسال نیز به همین منوال خواهد بود البته شرکت در مجمع آتی با درآمد واقعی هر سهم 1034 ریال مبلغ 1300 ریال تقسیم کرد که 167 ریال از آن ناشی از ذخیرهء اضافی منظور شده در حساب‌ها بود که برگشت داده شد.

سرمایه‌گذاری و طرح‌های توسعه

مهم‌ترین سرمایه‌گذاری بلندمدت شرکت در شرکت پتروشیمی ‌باختر است که پنج درصد سهام شرکت فوق را در اختیار دارد و سرمایه‌گذاری کوتاه مدت شرکت بیش‌تر در اوراق مشارکت است.

طرح‌های شرکت به صورت زیر هستند:

1-شرکت طرح 40 هزار تنی اندریک فتالیک از ارتوزایلیلن به ارزش 270ر626 میلیون ریال را در دست اجرا دارد که در سال 86 به بهره‌برداری می‌رسد که تاکنون 26 درصد پیشرفت داشته است (لازم به ذکر است در اطلاعیهء قبلی درصد پیشرفت طرح 17درصد اعلام شده بود.)

خوراک این طرح اورتوزایلین و به مقدار 000ر36 تن در سال و با برگشت سرمایهء احتمالی 5/15درصد است.

2-پروژهء فنل و استن از بنزن و پروپیلن با توجه این‌که در منطقهء خاورمیانه تولیدکنندهء فنل و بنزن وجود ندارد که واحد 100 هزار تنی فنل و 62 هزار تنی استن که با توجه به تخصیص سالانه 50 هزارتن پروپیلن به واحد پتروشیمی‌ اصفهان و عدم توانایی شرکت در رقابت محصولات تولیدی با محصولات مشابه تولید شده توسط واحدهای پتروشیمی ‌جدیدالتاسیس جز اولویت‌های اصلی شرکت قرار گرفت. لازم به ذکر است کشور در حال حاضر نیاز به 30 و 12 هزار تن فنل و استن دارد.

خوراک این طرح بنزن به مقدار 000ر88 تن و پروپیلن به مقدار 000ر48 در سال است و زمان اجرای این طرح سه سال برآورد شده است.

3-واحد ترانس الکیلاسیون این طرح با توجه به افزایش محصولات تولیدی خصوصا زایلیلن است که فعلا جزو اولویت‌های ثانوی شرکت قرار گرفته است.

4-پروژهء 2h با توجه به افزایش قیمت گاز مصرفی دریافتی از شرکت ملی گاز.

رقیبان شرکت

1-پتروشیمی ‌برزویه با مالکیت 76 درصد ملی صنایع پتروشیمی‌; 17درصد سازمان تامین اجتماعی; هفت درصد صندوق‌بازنشستگی که درسال 1379 آغاز و برآورد اولیهء بهره‌برداری سال 1384 بوده است و تولید سالانه 430 هزار تن بنزن; 750 هزار تن پازایلین; 100 هزار تن ارتوزایلین که چیزی حدود 10 برابر ظرفیت پتروشیمی‌ اصفهان است که بیش از 94 درصد خوراک اولیه توسط مایعات گازی تامین می‌شود.

لازم به ذکر است، طرح فوق در خردادماه سال جاری به بهره‌برداری می‌رسد.

2-پتروشیمی ‌بندر امام با مشارکت 50 درصد شرکت ملی صنایع پتروشیمی_‌و شرکت ژاپنی تاسیس شد که در حال حاضر با ظرفیت 230 هزار تن بنزن; 140 هزار تن مخلوط زایلین و 180 هزار تن پارازایلین مشغول به کار است.

هزینه‌های عملیاتی شرکت

بهای تمام شده

مادهء اولیهء شرکت شامل دو بخش است:

الف) پلاتفرمیت که از پالایشگاه اصفهان و به مقدار 430 تن در سال دریافت می‌کند.

ب) هیدروژن که از پالایشگاه اصفهان و به مقدار 700ر3 تن در سال دریافت می‌کند و گاز طبیعی که از شرکت ملی گاز و به مقدار 60 میلیون متر مکعب دریافت می‌کند.

در بخش هزینه‌های توزیع و فروش، هزینهء حمل محصولات صادراتی به بندر امام و در بخش هزینهء عمومی ‌و اداری، هزینهء مستمری کارکنان پیش از موعد بیش‌ترین سهم از هزینه‌های فوق را دارند.

حدود 99 درصد خرید مواد اولیهء شرکت پلاتفرمیت بوده که رشد 25 درصد قیمتی نسبت به سال گذشته را تجربه کرده است مابقی خرید مواد اولیهء شرکت نیز متعلق به هیدروژن بوده که رشد هفت درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته داشته است.

هزینه‌های متغیر 91درصد بهای تمام شده را تشکیل می‌دهند و مابقی هزینه‌ها ثابت هستند.

تولید و فروش

در بخش تولید; شرکت در سال 84 با 89 درصد بودجهء پیش‌بینی شده عملکرد واقعی خود را به ثبت رساند که ناشی از کاهش خوراک دریافتی از پالایشگاه نفت اصفهان بوده است اما با حل مشکل تامین مواد اولیهء شرکت در سال 85 به مقدار تولید 162 هزار تن رسید و پیش‌بینی تولید سال 86 شرکت 170 هزار تن پیش‌بینی شده است.

در بخش فروش; شرکت سیاست افزایش صادرات را با توجه به افزایش سودآوری این بخش در نظر گرفته است طوری که صادرات شرکت از 48 درصد در سال 83 به 55 درصد در سال 84 رسیده است. در ضمن فروش صادراتی شرکت توسط شرکت بازرگانی پتروشیمی ‌و نرخ فوب خلیج فارس صورت می‌گیرد و فروش داخلی توسط خود شرکت و قیمت مصوبهء هیات دولت صورت می‌پذیرد.

دیدگاه بازار و سناریوی احتمالی

نتیجه‌گیری

با توجه به شرایط نامساعد سیاسی و در حالی که در یک ماه و نیم اخیر P/E صنعت پتروشیمی‌از 1/9 به 4/6 کاهش یافته است و همزمان قیمت هر سهم پتروشیمی ‌اصفهان نیز 040ر1 تومان به 720 تومان فعلی رسیده است که افت سهم از P/E 9 تا سطح به_ P/E 5 فعلی را در بر داشته است.

با توجه به مطالب گفته شده، صنعت پتروشیمی ‌یکی از صنایع پیشرو در دو سال اخیر برآورد می‌شود و سال 86 نیز سال شکوفایی این صنعت از لحاظ بهره‌برداری از طرح‌های جدید (برای پتروشیمی‌های بورسی و غیربورسی) است.

با توجه به نمودار P/E شرکت; از بدو ورود به بورس، بالا قرار گرفتن این نسبت در سال گذشته و با توجه به رشد قیمت‌های محصولات تولیدی و رسیدن به بیش‌ترین میزان خود ( P/E 13) پس از چهار بار تعدیل در حال حاضر P/E سهم به حدود پنج رسیده است.

ریسک پتروشیمی ‌اصفهان وابستگی بسیار شدید محصولات با قیمت‌های جهانی نفت که در کنار وابستگی کامل بهای تمام‌شدهء شرکت به پلاتفرمیت که بخش عمدهء مادهء اولیهء شرکت را تشکیل می‌دهد بیش‌تر جلوه می‌نماید. به نظر می‌آید با هماهنگی‌های انجام شده مشکل شرکت در تامین مواد اولیه تا حد محسوسی حل شده است.

ریسک شرکت در حالی افزایش پیدا می‌کند که قرار است پتروشیمی ‌برزویه «بزرگ‌ترین تولیدکنندهء محصولات آروماتیک در جهان» در ماه آتی به بهره‌برداری برسد و به احتمال زیاد افت قیمت‌ها را حداقل برای کوتاه مدت در برخواهد داشت.

یکی از مزایای پتروشیمی ‌اصفهان واحد بنزن شرکت است که هرگاه تقاضا برای تولوئن بیش‌تر شود شرکت فروش بنزن را متوقف کرده و بنزن را به تولوئن تبدیل می‌کند و به فروش می‌رساند که مارجین قابل توجه‌ای برای شرکت در بر دارد.

در نهایت به سهام‌داران کم ریسک به دلیل شرایط نامساعد سیاسی پیشنهاد خروج از سهم داده می‌شود. سهام‌داران میان و بلندمدت سهم فوق را در محدودهء 700 تومان خریداری کنند و تا مجمع نگهداری کنند و در صورت معاملهء سهم در حدود P/E ‌های جاری پیشنهاد حضور در مجمع نیز داده می‌شود سهام‌داران میان مدت به سطوح حمایتی و مقاومتی سهم برای ورود و خروج توجه کنند

تحلیل بنیادی پتروشیمی‌اصفهان

شرکت پتروشیمی‌اصفهان در سال 1367 ثبت و در تاریخ 1378 با سرمایهء 20 میلیارد ریال در سال 1378 وارد بورس اوراق بهادار تهران شد.طبق اساسنامه فعالیت شرکت عبارت است از: انتقال و ایجاد تکنولوژی از طریق انجام فعالیت در زمینهء فعالیت‌های احداث واحدهای شیمیایی و پتروشیمی‌و انجام عملیات مربوط به تولید و فروش مواد حلقوی نفتی یا خطی و لاستیک‌ها و پلاستیک‌ها و سایر مواد شیمیایی مشابه است.این شرکت که یکی از اولین تولیدکنندهء محصولات آروماتیک در ایران محسوب می‌شود در سال 1371 با هدف تولید 000ر170 هزار تن مواد آروماتیک شامل: بنزن، تولوئن، پارازالایین و ارتوزالاینن و مخلوط زاییلین به جمع واحدهای تولیدی در کشور پیوست. لازم به ذکر است، محصولات شرکت در صنایع پایین دستی نظیر شوینده‌ها; پلاستیک; رنگ‌سازی و صنایع نظامی‌کاربرد دارد.

سهام‌داران شرکت

100درصد سهام شرکت هنگام ورود به بورس متعلق به شرکت ملی صنایع پتروشیمی‌بوده که در شرایط فعلی به صورت زیر تغییر کرده است:





در ترکیب سهام‌داری شرکت حضور سرمایه‌گذاری صنایع شیمیایی به عنوان یکی از شرکت‌های تخصصی این صنعت در کنار 41 درصد سهام شناور شرکت که باعث افزایش نقدینگی شده است از نکات مثبت شرکت به شمار می‌رود.

در طرف دیگر به حضور چند شرکت سرمایه‌گذاری برای ادارهء سهام شرکت به عنوان نقطهء قوت دیگری در ترکیب سهام‌داری شرکت می‌توان اشاره کرد.

از مهم‌ترین تغییرات در فهرست سهام‌داری شرکت در چند ماه اخیر می‌توان به فروش دو درصد سهم صندوق بازنشستگی کشوری و خرید‌های سهامی ‌بیمهء ایران و بیمهء مرکزی اشاره کرد.

نکات مهم در اطلاعیه‌های شرکت (از بدو ورود)

1-شرکت در آخرین اطلاعیهء خود پیش‌بینی سال مالی 85 را نسبت به سال مالی گذشته به ترتیب فروش 28 درصد افزایش; بهای تمام شدهء کالای فروش رفته 20 درصد افزایش; سود عملیاتی 36 درصد افزایش و سود پس از کسر مالیات 11 درصد افزایش داشته است.

2-شرکت افزایش سرمایه بابت طرح‌های افزایش ظرفیت و توسعهء سرمایه‌گذاری‌های جدید از مبلغ 300 میلیارد به 400 میلیارد (معادل 33درصد) از محل مطالبات و آوردهء نقدی را در نظر دارد که فعلا نتوانسته است مجوز سازمان بورس را بگیرد.

3-شرکت در گزارش قبلی خود سود سال 85 را 1386 ریال پیش‌بینی کرده بود که در گزارش فعلی آن را به 1452 ریال افزایش داده است که شرکت دلایل تعدیل را تغییر در قیمت محصولات و خوراک اولیه با توجه به قیمت‌های جهانی; افزایش هزینه‌های عملیاتی و کاهش هزینه‌های مالی اعلام کرده است.

4-نرخ خوراک بر اساس 70 درصد نرخ فوب خلیج‌فارس محاسبه شده است که از لحاظ تخفیف مواد اولیهء تعدیلی برای اصفهان درسال‌جاری لحاظ نخواهد شد.

5-بازده دارایی‌های شرکت در سال 84 برابر 40 درصد و بازده حقوق صاحبان سهام شرکت نیز برابر 4/4 درصد بوده است که به هیچ وجه ارقام قابل توجهی نیست.لازم به ذکر است، تفاوت بازده دارایی‌ها و حقوق صاحبان سهام به دلیل استفادهء شرکت از بدهی است.

نوسازی و ساختمان تهران

بررسی و شناسایی محدوده نوسانات قیمت سهام شرکت نوسازی و ساختمان تهران شرکت نوسازی ساختمان در اوایل اردیبهشت 1386 پیش بینی درآمد هر سهم خود را 318 ریال اعلام کرد و این درحالی است که مدتی قبل( اواسط دی 1385 ) پیش بینی درآمد خود را 312 ریال برآورد کرده بود...
بررسی روند

در روزهای اخیر شاهد دادوستدهای عجیب و غریب سهام شرکت نوسازی و ساختمان تهران هستیم به طوری‌که هر روز حجم قابل توجهی از سهام این شرکت معامله می‌شود. در ادامه به بررسی نمودار قیمت سهام این شرکت می‌پردازیم تا تصویری روشن تر از رفتار قیمت این سهم در آینده را ترسیم کنیم.

شرکت نوسازی ساختمان در اوایل اردیبهشت 1386 پیش بینی درآمد هر سهم خود را 318 ریال اعلام کرد و این درحالی است که مدتی قبل( اواسط دی 1385 ) پیش بینی درآمد خود را 312 ریال برآورد کرده بود.


با این حال با توجه به آخرین پیش بینی درآمد این سهم، نسبت قیمت به درآمد آن 8.67 مرتبه محاسبه می‌شود. به نظر برخی کارشناسان بازار، ثنوسا در میان گروه ساختمانی از پتانسیل بیشتری برای رشد برخوردار است. به همین دلیل محبوبیت خاصی در بین سرمایه‌گذاران ساختمانی دارد.

بررسی های انجام شده بر روی نمودار قیمت سهام این شرکت نشان از آن دارد که روند میان مدت این سهم در دامنه تقریبی 2500 تا 3000 ریال رو به جلو شده است. قیمت سهام شرکت نوسازی ساختمان ایران از آذر 1385 تا کنون در دامنه مذکور در نوسان است بطوری‌که در سطح نزدیک به 2500 ریال با حمایت و تقاضا مواجه شده و در سطح 3000 ریال با عرضه مواجه بوده است.


نوسان قیمت در کانال، حاکی از به تعادل رسیدن عرضه و تقاضا در میان مدت می باشد.

به تجربه ثابت شده است که نوسان قیمت در کانال نمی تواند تا ابد ادامه یابد، به همین دلیل انتظار شکست سطح بالایی یا پایینی وجود دارد. اما بررسی ها حاکی از آن است که انتظار شکست سطح بالایی قیمت بیشتر است، زیرا حرکت در دامنه 2500 تا 3000 ریال را می توان یک آرایش کانال در نظر گرفت و همانطور که به تجربه ثابت شده است این آرایش یک آرایش ادامه دار روند محسوب می‌شود و دیگر اینکه یک موج انگیزشی قبل از آن مشهود است، بر اساس نظریه نلسون الیوت، خیزش قیمت از سطح تقریبی 1900 ریال تا 3400 ریال را می‌توان به عنوان یک موج و حرکت انگیزشی در جهت اصلی بازار در نظر گرفت .

بنابراین با توجه به بررسی های انجام شده می توان گفت که آخرین حرکت خریداران از سطح 2555 ریال آغاز شده است و چنین به نظر می‌رسد که اولین هدف قیمتی آنها سطح نزدیک به 3000 ریال باشد.

سطوح حمایت و مقاومت

سطح حمایت این سهم در دامنه بین 2500 تا 2600 ریال و سطح عرضه در دامنه بین 2800 تا 3000 ریال و سپس در 3450 ریال مشهود است . سطح عرضه مهم در دامنه 4700 تا 5000 ریال مشهود است .

فرآوری مواد معدنی ایران

شرکت در صنعت فلزات اساسی با سرمایهء 16 میلیارد ریال و ارزش بازار 458 میلیارد ریال مشغول فعالیت است. سود هر سهم سال مالی 86، 856ر3 ریال است که P/e معادل 4/7 درصد را تخمین زده است. نسبت روزهای معامله طی 365 روز گذشته 113 به 242 بوده است. ارزش ویژهء هر سهم 849 ریال است. P/e میانگین صنعت 9/6 واحد است. شرکت فرآوری مواد معدنی سومین شرکت گروه به لحاظ دارا بودن کم‌ترین سرمایه است.

در پاییز سال گذشته که قسمت پرعیار دیوارهء معدن انگوران دچار ریزش شد و از آن به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ریزش‌های معادن در دنیا نام برده شد، پیش‌بینی شد که امکان تامین خاک در سال‌جاری برای شرکت‌های تولیدکننده در این صنعت با مشکل مواجه شود. در حالی که شرکت توسعهء معادن روی در سال 84 بیش از 880 هزار تن خاک را به عنوان پیمانکار از این معدن استخراج کرد، شرکت تهیه و تولید مواد معدنی در سال 85 تنها توانست 730 هزار تن خاک را به کارخانه‌های تولیدکننده برساند اما این شرکت در سال 86 پیش‌بینی کرده تا یک میلیون و 200 هزار تن خاک را به کارخانه‌ها تحویل دهند و در این راستا 90 هزار تن خاک را تا پایان فروردین ماه استخراج کرده است. در هر صورت این برنامه وجود دارد که از یک میلیون و 200 هزار تن خاک استخراج شده 500 هزار تن با عیار بالای 22 درصد و مابقی با عیار 13 تا 14 درصد به تولیدکنندگان تحویل شود. به طور مسلم متوسط عیار خاک استخراج شده از معدن در سال‌جاری پایین‌تر از سال 85 خواهد بود که در نتیجهء آن شرکت‌های تولیدکننده برای ثابت نگه‌داشتن تولید خود نسبت به سال گذشته مجبور به استفادهء بهینه از کل خوراک، کاهش ضایعات، افزایش خاک مصرفی و همچنین بالا بردن راندمان تولید هستند که در صورت تحقق این موارد امکان افزایش تولید نیز وجود خواهد داشت.

در سال گذشته با قیمت‌های 213ر3 دلار روی در بورس فلزات لندن، عیار خاک 15 درصد با نرخ 737 هزار ریال به ازای هر تن در نظر گرفته می‌شد که اگر عیار بالاتر و به 20 درصد می‌رسید قیمت هر تن خاک نیز به 040ر1 هزار ریال افزایش پیدا می‌کرد و در قیمت‌های 688ر3 دلار نیز این قیمت‌ها به ترتیب 868 و 223ر1 هزار ریال به ازای هر تن بود اما در سال‌جاری قیمت‌ها به تازگی تعیین شده است و می‌توان فرض کرد که نسبت به سال گذشته تغییر خاصی نداشته باشد تا یک پیش‌بینی نسبی از هزینهء شرکت‌های تولیدکنندهء شمش روی داشته باشیم.

پیش‌بینی‌هزینه‌ها

بیش از 90 درصد از بهای تمام‌شدهء کالای فروش رفته شرکت فرآوری مواد معدنی مربوط به شمش روی است و اگر با تولید 13 هزار تن شمش شرکت در سال 85، 45 هزار تن خاک مصرف کرده است پس از پایین آمدن عیار خاک و تولید 756ر8 تن شمش نیز می‌توان انتظار داشت تا مصرف خاک در سال‌جاری همان 45 هزار تن در نظر گرفته شده است که با عیار 20 درصد و متوسط قیمت‌های 700ر3 دلار، هر تن خاک 125 هزار تومان هزینه خواهد داشت و با توجه به این‌که قیمت کنسانتره نیز با قیمت روی تعیین می‌شود و این شرکت از شرکت‌های کالسیمین و ذوب و روی بافق کنسانتره مورد نیاز را تحویل می‌گیرد پس هزینهء خرید هر تن کنسانتره نیز نسبت به پارسال نباید تغییری داشته باشد اما مقدار مصرف آن پایین آمده است که اگر در سال 85، 90 میلیارد ریال برای خرید کنسانتره هزینه شده بود می‌توان آن را در سال‌جاری 70 میلیارد ریال در نظر گرفت و با توجه به 57 میلیارد ریال هزینهء خاک و 60 میلیارد ریال هزینهء دستمزد و سربار به 187 میلیارد ریال بهای تمام شدهء کالای فروش رفته شرکت خواهیم رسید اما با نرخ‌های 700ر3 دلار Lme بهای تمام شدهء کالای فروش رفته در بودجهء شرکت 179 میلیارد ریال برآورد شده است.

فروش و سود سال 86

همان‌طور که گفته شد با مصرف 45 هزار تن خاک، تولید شمش در سال گذشته 13 هزار تن بوده که به نظر می‌رسد با همین مصرف شرکت بتواند در سال‌جاری بیش از پیش‌بینی خود تولید کند که به اندازهء افزایش تولید افزایش سودآوری نیز به همراه خواهد بود. به هر ترتیب با فروش 756ر8 تن شمش با نرخ 700ر3 دلار به 298 میلیارد ریال فروش می‌رسیم در صورتی که پیش‌بینی فروش خود شرکت 262 میلیارد ریال است. و با در نظر گرفتن سایر هزینه‌ها مانند مالیات و هزینهء مالی به 451ر5 ریال Eps به ازای هر سهم خواهیم رسید.

تحلیل تکنیکال قیمت شرکت فرآوری مواد معدنی ایران

از آن‌جایی‌که این سهم بر روی ساپورت تاریخی خودش 8355ر2 تومان) باز شده است می‌توانیم هنوز به رشد قیمت سهم امیدوار باشیم، اما در صورتی که این سطح شکسته شود هیچ ساپورتی تا 350ر2 تومان بر سر راه سهم وجود ندارد (البته ساپورت مهم‌تر این سهم در 000ر2 تومان قرار دارد.)از لحاظ زمانی هم تا 13 روز معاملاتی دیگر هیچ مقاومتی دیده نمی‌شود

الومینیوم ایران

شرکت آلومینیوم ایران یا ایرالکو که با یک تکنولوژی قدیمی متعلق به پنجاه سال قبل به تولید آلومینیوم مشغول است،سالانه حد اکثر 120 هزار تن تولید داشته که با تعطیلی 70 دیگ احیای آن توسط اداره کل محیط زیست استان مرکزی در سال 1384 حدود 10 درصد تولید خود را هم از دست داد،اما کماکان توانسته به همراه آلومینیوم المهدی (عج) در بندر عباس حدود 100 هزار اشتغال این صنعت را حفظ نماید.

آلومینیوم المهدی در سواحل خلیج فارس در استان هرمزگان در سال 1369 کلنگ خورد اما در سال 77 با 8 دیگ افتتاح و در سال 84 توسط رییس جمهور وقت با ظرفیت کامل 110 هزار تن در سال افتتاح شد و بعد از حدود 15 سال به ظرفیت کامل رسید .

با اینکه ظرفیت تولید هر دو شرکت ایرالکو و المهدی تقریبا برابر است اما مقایسه سایر مشخصات آنها نکات جالبی را به همراه دارد .

الف)سرمایه ثبت شده آلومینیوم المهدی 108 میلیارد تومان و سرمایه ایرالکو 5/16 میلیارد تومان است،یعنی سرمایه المهدی حدودا 6 برابر بیشتر از ایرالکو اراک است.

ب)با وجود ظرفیت تولید یکسان،پرسنل ایرالکو یا شرکت آلومینیوم ایران معادل 3500 نفر و 5 برابر پرسنل المهدی است که به دلیل سابقه بیشتر شغلی،پرسنل ایرالکو حقوق و مزایای بیشتری از پرسنل المهدی دریافت می کنند.

ج)ایرالکو به دلیل تکنولوژی قدیمی،هزینه های زیادی بابت حقوق پرسنل و مصرف برق می پردازد و از سوی دیگر قرار گرفتن کارخانه در محدوده خوش آب وهوای شهر اراک و آلودگی زیست محیطی باعث اعتراضات فراوان شده که نتیجه این اعتراضات واقدامات اداره کل محیط زیست اراک ،باعث انتقال کارخانه ایرالکو به بیرون شهر و توقف تکنولوژی تولید قدیمی از پایان سال 86 خواهد شد.

اما

چشم انداز سود آوری آلومینیوم ایران (ایرالکو)

1) طرح نوسازی آلومینیوم ایران با ظرفیت 110 هزار تن و تکنولوژی 200 kA (200 هزار آمپر) با سرمایه گذاری حدود 350 میلیارد تومانی در محل جدید شرکت و خارج از شهر اراک با حدود 80 درصد پیشرفت در حال اجراست که احتمالا از نیمه دوم سال 86 به مرحله بهره برداری خواهد رسید که در این صورت از آغاز سال 87 وضعیت جدیدی بر آلومینیوم ایران حکمفرما خواهد شد.

2) با انتقال کارخانه ایرالکو از شهر اراک به محل جدید ، محل قبلی کارخانه که در محدوده شهر و روبروی سازمان صدا و سیمای استان مرکزی قرار دارد ، ماهیت مسکونی پیدا می کند و ایرالکو می تواند با فروش حداقل 100 هکتاربه درآمدی حداقل 100 میلیارد تومانی دست یابد .

3) با افتتاح طرح نو سازی با تکنولوژی جدید حداقل 2500 نفر از 3500 پرسنل ایرالکو،مازاد تلقی و بازخرید خواهند شد که به غیر از سال اول پس از بازخرید این افراد ، در سالهای بعد هر سال حداقل ماهانه 5/1 میلیارد تومان به سود ایرالکو خواهد بود یعنی با سرمایه فعلی از محل باز خرید پرسنل مازاد حدو 1100 ریال در هر سال به سود هر سهم ایرالکو اضافه خواهد شد.

4)با وجود تعرفه و عوارض 4 درصدی که دولت از واردات شمش آلومینیوم اخذ می کند، تولیدات المهدی و ایرالکو در بازارهای داخلی و خصوصا از طریق بورس فلزات ، حدود 10 درصد گران تر از شمش خارجی یا قیمت آلومینیوم در بازار فلزات لندن ( lme ) به فروش می رسد که این عامل به همراه کمبود شمش آلومینیوم اولیه در بازارهای جهانی ،سود آوری ایرالکو را در آینده تضمین خواهد کرد .

5) مواد اولیه ایرالکو از آلومینای جاجرم در خراسان شمالی و بخشی هم از آلومینای وارداتی تامین می شود که با افزایش تولید آلومینای جاجرم از 160 هزار تن فعلی تا ظرفیت کامل 280 هزار تنی تا پایان سال 88،ایرالکو می تواند آلومینای بیشتری از داخل تهیه و ریسک تامین مواد اولیه خود را کاهش دهد.

ضمنا عقد قرارداد 99 ساله خرید مواد اولیه بوکسیت از کشور آفریقایی گینه و اجرایی شدن طرح تولید آلومینا از نفلین سیانیت در شهر کلیبر استان آذربایجان شرقی ظرف 4 سال آینده ، ریسک تامین مواد اولیه ایرالکو را کاملا برطرف خواهد کرد .

یاد آوری می شود از هر 4 کیلو گرم سنگ بوکسیت حدود 2 کیلوگرم آلومینا و از هر 2 کیلوگرم آلومینا یک کیلوگرم شمش آلومینیوم تولید می شوذ و ایرالکو برای تولید 110 هزار تن آلومینیوم به حداقل 220 هزار تن آلومینا نیاز دارد .

استقرار ایرالکو دراستان مرکزی باعث احداث حدود هزار واحد پایین دستی آلومینیوم و اشتغال حدوذ 100 هزار نفر در این صنعت شده که عموم واحدها به دلیل نزدیکی با ایرالکو و هزینه حمل و نقل کمتر، تمایل فراوانی به خرید محصولات ایرالکو دارند . طی 3 سال گذشته ایرالکو فقط یک روز در سال 83 مورد معامله قرار گرفت و هر سهم 115 تومانی آن با یک جهش 217 درصدی به 350 تومان رسید و تا کنون هم معامله نشده است .
_________________

آلومینیوم ایران

تاریخچه
امروزه تصور جهان بدون آلومینیوم، غیرممکن و ناشدنی است و به همین دلیل کشورهای مختلف
سرمایه گذاری کلانی برای دستیابی به این فلز استراتژیک کرده اند. سال 1886 را می توان سرآغاز پیشرفت صنعت آلومینیوم دانست. در صد سال گذشته تولید آلومینیوم در جهان بیش از چند تن نبوده است و این در حالی است که امروزه تولید این فلز به بیش از 50 میلیون تن بالغ گردیده است.
آلومینیوم ویژگی خاصی دارد که 5/7 درصد پوسته زمین را تشکیل می‌دهد. همچنین خواص دیگری از قبیل خوردگی هدایت الکتریکی، خاصیت جرقه‌نزدن، استحکام بالا، نسبی بودن، نسبت بالای ضایعات و غیره را دارد.
در ایران نیز اولین کارخانه تولید شمش آلومینیوم در سال 1351 در شهر اراک با ظرفیت 45 هزار تن در سال فعالیت خود را آغاز کرد و در مراحل تکمیلی پروژه در سال 1372 ظرفیت اسمی آن به 120 هزار تن در سال افزایش یافت.
پس از این پروژه، کارخانه آلومینیوم المهدی در 18 کیلومتری غرب شهر بندر عباس و 8 کیلومتری بندر شهید رجایی به مساحت 270 هکتار و با ظرفیت تولید 330 هزار تن شمش آلومینیوم در سال 1369 و در سه فاز تاسیس گردید.

1. مواد اولیه
پوسته زمین دارای 8 درصد سنگ های معدنی آلومینیوم دار است و این سومین عنصر از حیث فراوانی در سطح زمین است.
ماده اولیه برای تولید آلومینیوم ، پودر آلومینا است که به دلیل میل ترکیبی شدید با اکسیژن، به صورت آزاد در طبیعت یافت نمی شود. این ماده مهم به صورت سنگ بوکسیت وجود دارد که پس از برداشت صحیح و بهره برداری از معدن، از هر 4 کیلوگرم آن 2کیلوگرم پودر آلومینا به دست می آید و از هر 2 کیلوگرم پودر آلومینا با روش الکترولیز 1 کیلوگرم فلز آلومینیوم تولید می شود.
4کیلو بوکسیت 2 کیلوگرم پودر آلومینا 1کیلوگرم آلومینیوم

1.1 انواع بوکسیت :
• بوکسیت گیبسیتی : این نوع بوکسیت بهترین نوع بوکسیت می باشد که در مناطق حاره ای استوایی وجود دارد. بوکسیت کشورهای استرالیا و هند از این نوع است. 95 درصد از آلومینایی که تولید می شود مربوط به بوکسیت های گیبسیتی است.
• بوکسیت بوهمیتی : 2 تا 3 درصد آلومینای به دست آمده از این نوع بوکسیت است.
• بوکسیت دیاسپوری : مرغوبیت آن از دو نوع بالا کمتر است و برای تبدیل آن به آلومینا بایستی از دما و فشار بالا استفاده شود. 2 تا 3 درصد آلومینای به دست آمده نیز از این نوع است. بوکسیتی که در منطقه جاجرم وجود دارد از نوع دیاسپوری است.

مواد اساسی آلومینیوم در معادن قاره آفریقا 6/43 درصد، در آمریکا 6/22 درصد، در استرالیا 4 درصد و در اروپا 4/9 درصد و در آسیا بطور پراکندگی 4/1 درصد است و مهمترین پالایشگاه استخراج در آمریکا و استرالیا است که توانسته 50 درصد مصرفی را تولید و به بازار عرضه کنند.
در زمینه تولید آلومینا در ایران باید گفت کارخانه آلومینای جاجرم تنها کارخانه تولید کننده آلومینا در ایران است که برای استفاده از ذخایر بوکسیت جاجرم و با ظرفیت اسمی 280 هزار تن آلومینا در سال و برای مدت زمان 20 سال از خرداد ماه سال 1382 شروع به کار کرده است. تولید واقعی سال 1382 این کارخانه 103 هزار تن بوده است.
با توجه به اینکه ظرفیت دو کارخانه عمده تولید آلومینیوم در ایران در مجموع 230 هزار تن می باشد و از آنجا که برای هر تن آلومینیوم به 2 تن آلومینا نیاز است بنابراین در شرایط فعلی 460 هزار تن آلومینا در سال مورد نیاز است که ظرفیت فعلی تنها تولید کننده آلومینا در ایران یعنی شرکت آلومینای ایران ( جاجرم ) حدوداً 280 هزار تن است و به میزان 180 هزار تن واردات صورت می گیرد.
در زمینه ذخایر بوکسیت تاکنون حدود 20 میلیون تن در ایران اکتشاف صورت گرفته است و نوع آنها نیز بوکسیت دیاسپوری است. این ذخیره برای مدت 20 سال تولید آلومینا کفایت می کند.

لیست معادن بوکسیت ایران

نام معدن استان 250.000/1 100.000/1 وضعیت
بوکسیت صدر آباد یزد یزد
بوکسیت گوش کمر یزد
جاجرم خراسان جاجرم جاجرم
جمال الدین کهکیلویه و بویراحمد بهبهان
سنگتراش خراسان جاجرم جاجرم
قشلاق2 گلستان گرگان رامیان
کمر فیروزکوه تهران سمنان فیروزآباد
مغدون کهکیلویه و بویراحمد بهبهان دهدشت
نسوز بوکسیتی بیگلر قزوین کبودر آهنگ

نفلین و آلونیت جایگزینی برای بوکسیت
طرح بررسی امکان تولید آلومینا از منابع داخلی در سال 1361 با فعالیت جهت اکتشاف و مطالعه منابع تولید آلومینا از بوکسیت ، آلونیت و نفلین شروع شده است که محدودیت ذخایر بوکسیت مرغوب به عنوان اولین ماده معدنی به دلیل پایین بودن کیفیت و کمیت تولید باطله گل قرمز و ذخایر آلونیت به علت آلودگی شدید زیست محیطی مورد توجه قرار نگرفت لذا ذخایر عظیم کانسارهای نفلین سینیت در آذربایجان در راستای سیاست های توسعه صنعت آلومینیوم و تامین ماده اولیه مورد نیاز از منابع داخلی با همکاری یونیدو توسط مؤسسه وامی روسیه به انجام رسید که مطالعات مزبور حاکی از امکان پذیری تولید آلومینا داشت. وضعیت ذخایر بوکسیت ایران از نظر کیفیت و کمیت چندان مطلوب نیست.
2.3 مواد اولیه کمکی
برای تولید هر 8/2 کیلوگرم آلومینا به 1 کیلوگرم سود سوز آور نیاز است که در داخل کشور از پتروشیمی بندر امام تهیه می شود. همچنین فلوکولانت نیز از دیگر مواد کمکی است که از خارج وارد می شود. واد دیگر عبارتند از: آند کریولیت و آلومینیوم فلوراید
2.4 انرژی مورد نیاز
فلز آلومینیوم با روش الکترولیز شیمیایی، احیای کسید آلومینیوم ( آلومینا ) تولید می گردد. برای تولید هر کیلو آلومینیوم 18کیلو وات ساعت انرژی در کارخانه ایرالکو مصرف می شود و این مقدار در کارخانه المهدی 9/15 کیلو وات ساعت می باشد.
استاندارد جهانی برای انرژی مصرفی در تولید آلومینیوم 13 کیلووات ساعت برای هر کیلوگرم است. یعنی می‌توان تا 30 درصد مصرف انرژی را در این صنعت پایین آورد. این مقدار معادل 660 مگاوات ساعت در سال است و مبلغ آن با احتساب هرکیلووات ساعت برق، 15 تومان معادل 9900 میلیون تومان (13 میلیون دلار) در سال می‌باشد.
مصرف عمده آلومینیوم در ایران عمدتاً محدود به چهار بخش است :
1. ساخت ظروف آلومینیومی، صنایع غذایی و بسته بندی
2. پروفیل آلومینیوم جهت صنعت ساختمان
3. ورق و کابل آلومینیوم
4. صنعت ریخته گری جهت ساخت قطعات خودرو
بر اساس برآورد کارشناسان، مصرف سرانه آلومینیوم در ایران75/1 - 5/1 کیلوگرم است و این درحالی است که مصرف سرانه آلومینیوم در آمریکا 27 کیلوگرم و اروپا بین 17 تا 19 کیلوگرم ودرژاپن 21 کیلو گرم است. مقایسه مصرف آلومینیوم در کشورهای مختلف میزان توسعه یافتگی کشورها در این صنعت را به خوبی نشان می دهد به عنوان مثال مصرف سرانه آلومینیوم در ژاپن 21 کیلوگرم و در کره 11 کیلوگرم است و این درحالی است که این دو کشور به هیچ وجه تولید کننده آلومینیوم نیستند اما بزرگترین مصرف کننده آن درشرق آسیا محسوب می شوند. مصرف آلومینیوم در ایران بین 200 تا 250 هزار تن در سالهای اخیر بوده است.

مصارف جدید آلومینیوم
پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2010 استفاده از آلومینیوم در صنعت اتومبیل‌سازی جهان به سه برابر افزایش یابد. از آنجا که آلومینیوم نیمی از وزن فولاد را دارد و در عین حال از مقاومت به خوردگی، قابلیت جذب انرژی و ارتعاش و قابلیت فرم‌پذیری بالاتری برخوردار است. حال آن‌که بازیافت آلومینیوم نیز بسیار ساده‌ترانجام می‌شود و هر کیلوگرم آلومینیوم جایگزین شده به جای مواد سنگین‌تر از تولید 20 کیلوگرم گاز Co2 جلوگیری می‌کند.
اگر آلومینیوم 10 درصد وزن خودرو را تشکیل دهد، سبب کاهش مصرف سوخت به میزان هشت درصد خواهد شد و به عبارت دیگر با همان مقدار سوخت می‌توان 5/2 مایل بیشتر حرکت کرد. وسیله نقلیه‌ای که سوخت کمتر مصرف کند، گاز کمتری را در محیط زیست‌ وارد می‌کند.
برای کاهش وزن وسایل نقلیه، دو استراتژی ساختن وسیله نقلیه کوچک‌تر و استفاده از مواد سبک‌تر برای جبران اضافه وزن در اولویت قرار دارد. کوچک کردن خودرو، نازک کردن بدنه، تو خالی کردن پروفیل‌های تشکیل‌دهنده و استفاده از آلومینیوم از راههای کاهش وزن خودروهاست.
استفاده از آلومینیوم سبب 50 درصد سبک‌تر شدن خودرو می‌شود. در آمریکا استفاده از آلومینیوم در سال 1947 از سه کیلوگرم به 120 کیلوگرم در سال 2000 رسیده است.

تولید جهانی
کشورهای چین، روسیه، کانادا، و آمریکا به ترتیب مقام اول تا چهارم را در تولید آلومینیوم در سطح جهان دارا می باشند. ایران با تولید حدود 180 هزار تن آلومینیم( 72/0درصد تولید جهانی ) در سطح جهان در رتبه 24 و در سطح منطقه پس از کشورهای امارات و بحرین در جایگاه سوم قرار دارد.
ظرفیت اسمی تولید سالانه آلومینیوم در جهان در سال 2003 حدود 27 میلیون تن و میزان تولید واقعی آن 25 میلیون تن بوده است که این مقدار در سال 2004 به 28.302 رسیده است.
رشد تولید آلومینیوم از سال 1980 به طور متوسط 2 درصد بوده است. بین سالهای 2002-2000 تولید آلومینیوم اولیه به طور متوسط حدود 3/3 درصد رشد داشته است، حال آنکه مصرف 2/2 درصد رشد کرده است. بیشترین رشد تولید را چین با رشد متوسط 2/14 درصد در طول سالهای 2002- 1993 داشته است. در سال 2002 چین حدود 16 درصد تولید جهانی آلومینیوم را در دست داشته است.

فرصت و تهدید
گرایش کشور¬های پیشرفته بدان سو است که آلومینیوم مورد نیاز خود را از کشورهای در حال توسعه‌ای همچون کشورهای عربی، هند، ایران و غیره تهیه کنند. این که صادرات آلومینیوم کشور، 20 درصد افزایش می‌یابد در همین راستا است.
9.1 فرصت ها
• تجربه 30 سال تولید آلومینیوم
• وجود معادن مواد اولیه برای تولید آلومینا در کشور ( بوکسیت، نفلین، آلونیت و ... )
• ظرفیت های خالی و پتانسیل موجود برای گسترش
• تقاضای روبه رشد داخلی و خارجی برای آلومینیوم در میان فلزات غیر آهنی، به ویژه در صنایع هوا فضا، دریایی، حمل و نقل جاده ای، صنایع نظامی، ساختمان، الکتریکی و الکترونیکی
• وجود بستر مناسب در دولت برای توسعه صنایع آلومینیوم اعم از بالادستی و پایین دستی
• انرژی مازاد و ارزان در کشور ( گاز، نفت، برق )
• بورس فلزات برای عرضه محصول به قیمت تعادلی

9.2 تهدیدات
• تعداد اندک کارخانجات صنایع بالا دست آلومینیومی در کشور
• جایگزینی پلاستیک و فولاد به جای آلومینیوم در مصارف مشابه به دلیل ارزانتر بودن آنها
• تکنولوژی برتر و تولید بالاتر رقبای جهانی به ویژه چین، هند و نیز شرکت های دوبال (آلومینیوم دوبی ) ، آلبا ( آلومینیوم بحرین ) در منطقه خلیج فارس که منجر به سهم بازار بیشتر برای رقبا می گردد.
• توسعه سریع کارخانجات آلومینیومی در کشورهای چین، هند و نیز برنامه های توسعه صنعت آلومینیوم در عربستان، قطر، عمان، کویت ( رقبای بالقوه )
• محدودیت تولید آلومینا در کشور ( فقط کارخانه جاجرم با تولید حدود 100 هزار تن )
• محدودیت عرضه بوکسیت و پودر آلومینا در سطح جهان و رشد بی رویه قیمت ها به ویژه آلومینا
• استقبال محدود بخش خصوصی از سرمایه گذاری در صنعت آلومینیوم
• آلودگی های زیست محیطی و فشارهای سازمان حفاظت از محیط زیست
طرح های تولید آلومینیوم در حال بررسی

طرح های در حال بررسی و مطالعه
نام طرح مجری هدف طرح
تولید آلومینیوم در جنوب بخش خصوصی سالانه 500 هزار تن
تولید آلومینیوم در خراسان بخش خصوصی سالانه 110 هزار تن
تولید آلومینیوم در آذربایجان بخش خصوصی سالانه 110 هزار تن
سوئیتینگ آلومینای جاجرم ایرالکو افزایش ظرفیت آلومینا از 280 به 500 هزار تن
تولید آلومینا در جنوب ایرالکو سالانه 1.5 میلیون تن
احداث واحد پترولیوم کک ایرالکو سالنه 450 هزار تن
افزایش ظرفیت تاسیسات بندر امام ایرالکو

شرکت آلومینیوم ایران به عنوان اولین تولید کننده شمشهای آلومینیوم در ایران ,در زمینی به مساخت 232 هکتار در کیلومتر 5 جاده اراک-تهران واقع گردیده است.موضوع تاسیس کارخانه ایرالکو در سال 1346 به تصویب هیات دولت رسید و اقدامات مر بوط به نصب تاسیسات و ساختمان از سال 1348 آغز گردید و در سال 1351 با دو خط تولید و ظرفیت 45000 تن در سال موزد بهره برداری قرار گرفت.

شرکت ایرالکو در زمینی به مساحت 224 هکتار در کیلومتر 6 جاده اراک –تهران در همسایگی کارخانه های هپکو وآذرآب واقع گردیده است. اولین و تنها شرکت تولید کننده آلومینیوم در کشور بوده و انواع شمشهای مورد نیاز صنعت آلومینیوم کشور را تأمین می نماید.

تاریخچه توسعه کارخانه به چهار دوره تقسیم می شود :

اول: از سال 1351 تا سال 1357 تحت مالکیت آمریکا و پاکستان و با مدیریت آمریکایی با دو خط تولید و ظرفیت 45 هزار تن در سال.

دوم: از سال 1357 تا سال 1367 دوران تغییر مدیریت و جنگ تحمیلی: در این دوران به لحاظ مسائل استراتژیک و با اهمیت جنگی تمامی کارکنان در سنگر تولید در ساخت آلیاژهای نظامی جهاد می نمودند که در این جهاد مقدس 37 نفر در بمباران هوایی سال 1365 در جبهه تولید و 15 تن در جبهه های جنگ ۀ جمعا 52 نفر به درجه والای شهادت رسیدند.

سوم: از سال 1367 تا کنون که پس از پایان جنگ با افزودن سه خط تولید ظرفیت اسمی کالرخانه به 120 هزار تن در سال رسیده است و ایرالکو موفق به دریافت گواهینامه مدیریت کیفیت در تولید شمش آلومینیوم در کشور گردیده است .

چهارم:سال 1379 طرح نوسازی ایرالکو با تصویب هیئت منتخب دولت قرار گرفته و به تصویب شورای عالی اقتصاد رسید ۀ بر همین اساس مراحل انتخاب فناوری پیشرفته آغاز شد و در نهایت مهنجر به برگزاری مناقصه بین المللی شد و در ساغل 1381 عملیات طرح نوسازی ایرالکو آغازگردید
_________________

مواد اولیه مورد نیاز ایرالکو
در زمینه تولید آلومینا در ایران باید گفت کارخانه آلومینای جاجرم تنها کارخانه تولید کننده آلومینا در ایران است که برای استفاده از ذخایر بوکسیت جاجرم و با ظرفیت اسمی 280 هزار تن آلومینا در سال و برای مدت زمان 20 سال از خرداد ماه سال 1382 شروع به کار کرده است. تولید واقعی سال 1382 این کارخانه 103 هزار تن بوده است.
با توجه به اینکه ظرفیت دو کارخانه عمده تولید آلومینیوم در ایران در مجموع 230 هزار تن می باشد و از آنجا که برای هر تن آلومینیوم به 2 تن آلومینا نیاز است بنابراین در شرایط فعلی 460 هزار تن آلومینا در سال مورد نیاز است که ظرفیت فعلی تنها تولید کننده آلومینا در ایران یعنی شرکت آلومینای ایران ( جاجرم ) حدوداً 280 هزار تن است و به میزان 180 هزار تن واردات صورت می گیرد. ( این امار سال 83 می باشد )
در زمینه ذخایر بوکسیت تاکنون حدود 20 میلیون تن در ایران اکتشاف صورت گرفته است و نوع آنها نیز بوکسیت دیاسپوری است. این ذخیره برای مدت 20 سال تولید آلومینا کفایت می کند

مواد اولیه کمکی
برای تولید هر 8/2 کیلوگرم آلومینا به 1 کیلوگرم سود سوز آور نیاز است که در داخل کشور از پتروشیمی بندر امام تهیه می شود. همچنین فلوکولانت نیز از دیگر مواد کمکی است که از خارج وارد می شود. واد دیگر عبارتند از: آند کریولیت و آلومینیوم فلوراید

اما یکی از عوامل مهم در تعیین قیمت تمام شده که وزن زیادی هم دارد مصرف انرژی است. توجه کنید :
فلز آلومینیوم با روش الکترولیز شیمیایی، احیای کسید آلومینیوم ( آلومینا ) تولید می گردد. برای تولید هر کیلو آلومینیوم 18کیلو وات ساعت انرژی در کارخانه ایرالکو مصرف می شود و این مقدار در کارخانه المهدی 9/15 کیلو وات ساعت می باشد.
استاندارد جهانی برای انرژی مصرفی در تولید آلومینیوم 13 کیلووات ساعت برای هر کیلوگرم است. یعنی می‌توان تا 30 درصد مصرف انرژی را در این صنعت پایین آورد. این مقدار معادل 660 مگاوات ساعت در سال است و مبلغ آن با احتساب هرکیلووات ساعت برق، 15 تومان معادل 9900 میلیون تومان (13 میلیون دلار) در سال می‌باشد.
_________________

بررسی وضعیت صنعت آلومینیوم در ایران

در حال حاضر ۲ واحد تولید آلومینیوم اولیه در کشور فعالیت دارند که ایرالکو و آلومینیوم المهدی هستند. ظرفیت تولید این دو واحد به ترتیب ۱۲۰ و ۱۱۰ هزار تن بوده و در مجموع ۲۳۰ هزار تن در کل کشور است. مجموع تولید آلومینیوم اولیه در کشور در سال ۸۴، حدود ۲۱۸ هزار تن بوده است که در سال ۸۵ به حدود ۲۰۵ هزار تن تغییر کرده است. بر اساس موازنه تولید، واردات و صادرات، مصرف ظاهری آلومینیوم کشور در سال ۸۴ حدود ۲۲۹ هزار تن بوده است. مقدار واردات و صادرات در سال مزبور به ترتیب حدود ۱۴۲ و ۱۳۲هزار تن بوده است. ماده اصلی برای تولید آلومینیوم اولیه، آلومینا است که واحد آلومینا جاجرم با ظرفیت حدود ۱۶۰ هزار تن، بخشی از آلومینای مورد نیاز کشور را که حدود ۴۶۰ هزار تن است تامین می کند. مقدار تولید آلومینا در سال ۸۴ حدود ۱۳۰ هزار تن یعنی کمتر از ۳۰ درصد نیاز کشور بوده است. مقدار تولید آلومینا در سال ۸۵ به حدود ۱۶۸هزار تن افزایش یافته که حدود ۳۶درصد نیاز کشور را تامین می کند.اما برای بررسی چگونگی وضعیت آلومینیوم در ایران، ناگزیر از مقایسه با سایر کشورهای جهان هستیم. می دانیم که آلومینیوم محصولی انرژی بر و در واقع حساس به انرژی است. از این لحاظ می توان گفت صنعت آلومینیوم اولیه در جایگاه نخست صنایع انرژی بر قرار دارد و حساسیت آن به انرژی چه بسا از حساسیت به مواد اولیه هم بیشتر باشد، به همین دلیل هم هست که مناطقی از جهان که از ویژگی تجمع و فراوانی یا نسبتاً ارزان تر بودن بهای انرژی برخوردار باشند، به قطب های جدید تولید آلومینیوم اولیه در جهان تبدیل شده یا در حال تبدیل هستند. به علت اینکه ایران نیز این ویژگی را دارد، لذا انتظار تبدیل شدن کشور به یکی از مراکز اصلی تولید آلومینیوم در منطقه بسیار بجا است ولی از آنجا که در سال های اخیر سهم جهانی تولید آلومینیوم اولیه حدود حداکثر ۷/۰ درصد بوده است، می باید به سرعت به سمت توسعه و رشد بیشتر صنعت آلومینیوم اولیه در کشور حرکت کرد. قطعاً ۲۳۰ هزار تن فعلی کشور، شاخص مناسبی به خصوص در مقایسه با ظرفیت کشورهای بحرین و امارات و تولید ۳۱ میلیون تنی آلومینیوم در جهان نیست. در برنامه چهارم توسعه سیاست افزایش سریع تولید آلومینیوم اولیه مدنظر قرار گرفته و می بایست به اهداف مورد نظر دست یابیم.

● اهداف و برنامه ها
بر اساس سند راهبرد توسعه صنعتی و نیز طرح جامع آلومینیوم کشور، برای دستیابی به موقعیت و جایگاه نسبتاً مناسب در منطقه، برای افزایش ظرفیت آلومینیوم اولیه هدف گذاری کمی شده است. مجموع هدف گذاری در انتهای برنامه چهارم (سال ۸۸)، ظرفیت یک میلیون تن است. از این مقدار ۶۹۰هزار تن با عاملیت یا مشارکت ایمیدرو و ۳۱۰ هزار تن توسط بخش خصوصی محقق خواهد شد. لازم به ذکر است که ۶۹۰ هزار تن بدون احتساب خط قدیم (فعلی) ایرالکو به ظرفیت ۱۲۰ هزار تن در نظر گرفته شده که در واقع فقط شامل خط ۱۱۰ هزار تنی المهدی است یعنی ایمیدو می بایست به تنهایی با مشارکت بخش خصوصی، ۵۸۰ هزار تن ظرفیت جدید ایجاد کند.

● دلایل عقب ماندگی ایران
بدیهی است کشورهای بحرین و امارات با توجه به ماهیت صنعت آلومینیوم و ویژگی های این دو کشور، از فرصت ها و موقعیت خود، در خصوص توسعه ظرفیت تولید آلومینیوم اولیه استفاده مناسب کرده اند، اما به نظر می رسد دلایل مختلفی برای عقب ماندگی صنعت تولید آلومینیوم اولیه در ایران وجود دارد که شاید مهمترین آن نبود یک راهبرد و استراتژی مشخص و نیز تاخیر در تهیه طرح جامع آلومینیوم باشد. دلایل دیگری نیز می تواند باشد که در صورت تدوین به موقع راهبرد و طرح جامع آلومینیوم قابل مطالعه و حل و بحث در آنجا بودند که اهم آنها عبارتند از؛
۱- سایه افکندن و سیطره معادن و صنایع تولید فولاد و مس در کشور و پرداختن به این دو صنعت و در واقع پرداختن و غفلت از صنعت آلومینیوم در مجموعه کشور.
۲- نبودن ذخایر و معادن قابل توجه بوکسیت با گرید متالوژی و مشخصات مناسب در کشور.
۳- عدم اطمینان از تامین پایدار مواد اولیه صنعت آلومینیوم از منابع خارجی.
۴- مهیا نبودن زمینه ها و بسترمناسب برای سرمایه گذاری بخش خصوصی و خارجی .
۵- نبود زیرساخت های مناسب به خصوص انرژی و نیروگاه های مورد نیاز و قطعی برق در کارخانه المهدی در موقع بروز مشکل برق در استان هرمزگان.
۶- طولانی شدن و بروز مشکلات در راه اندازی طرح آلومینای جاجرم.
● علت کاهش ۵ درصدی تولید آلومینیوم
متوقف شدن تولید برخی از دیگ ها یا سلول های احیای خط قدیم (فعلی) ایرالکو به خاطر مشکلات محیطی و نیز قطع برق در کارخانه های آلومینیوم المهدی.
● تاخیر در پروژه اراک
بر اساس تصمیم اتخاذ شده در دوره وزارت قبل، خط جدید ایرالکو قرار است با استفاده از منابع و درآمدهای داخلی ایرالکو تامین اعتبار شود. در آن زمان آلومینا ۲۵۰ دلار بر تن بود، اما در زمان گشایش L/C تا زمان effective شدن آن حدود ۱۶ ماه طول کشید که به علت سیر مراحل ترک تشریفات مناقصه و سایر مراحل اداری و بانکی بود. در انتهای این مدت، قیمت آلومینا به ۵۰۰ دلار بر تن می رسد و ایرالکو قادر به ادامه طرح نمی شود ولی پس از دیدار مقام وزارت از ایرالکو و دستور ایشان برای حل مشکل، ایمیدرو با تقبل هزینه طرح ادامه آن را ممکن می سازد و از دی ماه ۸۴ تاکنون طرح سیر عادی خود را طی کرده است.
● توسعه صنعت و امکانات ایران
همانطور که قبلاً هم عنوان شد، مجموع افزایش ظرفیت توسط ایمیدرو ۸۵۰ هزار تن و بخش خصوصی ۳۱۰ هزار تن، مجموعاً ۸۹۰ هزار تن است، مقدار سرمایه گذاری مورد نیاز و وضعیت هر کدام از طرح ها به این صورت است؛

۱- طرح جدید ایرالکو با ظرفیت ۱۱۰ هزار تن به حدود ۲۰۰ میلیون دلار سرمایه گذاری ارزی و حدود ۱۰۰ میلیارد تومان سرمایه گذاری ریالی نیاز دارد که قرار است از طریق وام خارجی و منابع داخلی تامین شود. این طرح تاکنون حدود ۵۵ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و از مجموع ۲۱۰ دیگ آن، ۷۰ دیگ آن نصب شده و آماده راه اندازی است که بنا بر اظهارات مسوولان در اردیبهشت راه اندازی خواهد شد.
۲- طرح تولید آلومینیوم هرمزآل با ظرفیت ۱۴۷هزار تن به ۳۸۳ میلیون دلار سرمایه گذاری ارزی و ۱۰۹ میلیارد تومان سرمایه گذاری ریالی نیاز دارد که از طریق وام خارجی، وام داخلی و منابع داخلی تامین می شود. این طرح در حال اجرا بوده و حدود ۱۱تا ۱۲درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
۳- طرح تولید آلومینیوم جنوب با ظرفیت ۲۷۶ هزار تن به ۹۶۱ میلیون دلار سرمایه ارزی نیاز دارد که از طریق وام خارجی و آورده سهامداران تامین می شود. این طرح با مشارکت ایمیدرو (۴۹سهام) و شرکت سرمایه گذاری بانک صادرات (۵۱ سهام) در مرحله گشایش اعتبار و شروع اجرایی است.
۴- ۴۷ هزار تن ظرفیت از طریق بهینه سازی و افزایش بهره وری خطوط تولید قابل افزایش است.
۵- طرح آلومینیوم پارس هنزا واقع در کرمان که ۱۰۰/۰ آن متعلق به بخش خصوصی است با ظرفیت ۳۱۰ هزار تن به ۱۴/۱ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز دارد که در حال پیگیری و مراحل مقدماتی کار است.
۶- افزایش تولید آلومینای جاجرم از ۱۶۰ هزار تن فعلی به ۲۵۰ هزار تن (ظرفیت اسمی) که از منابع داخلی تامین می شود.
۷- طرح آلومینای خلیج فارس با ظرفیت تولید
۲۵/۱ میلیون تن آلومینا از بوکسیت وارداتی (قابل افزایش تا ۶۵/۱ میلیون تن) به ۸۸۶ میلیون دلار سرمایه گذاری خارجی نیاز دارد که از طریق وام خارجی و منابع داخلی قابل تامین است.
۸- طرح تولید آلومینا از نفلین سینیت سراب با ظرفیت تولید سالانه ۲۰۰هزار تن آلومینا که به ۳۵۴ میلیون دلار سرمایه گذاری ارزی و ۹۰ میلیارد تومان سرمایه گذاری ریالی نیاز دارد و از طریق وام خارجی، منابع داخلی و منابع عمومی تامین خواهد شد.
مجموع سرمایه گذاری های فوق بالغ بر ۲۵/۴ میلیارد دلار می شود.
● جایگاه بخش خصوصی
به واسطه اظهار علاقه بخش خصوصی می توان گفت که خوشبختانه بخش خصوصی توانمند در این زمینه در کشور وجود دارد و همانطور که قبلاً نیز مطرح شد بخش خصوصی اجرای یک طرح ۳۱۰ هزار تنی را متقبل شده است، به هر حال شرایط برای ورود بخش خصوصی به این عرصه فراهم است
_________________

پیش‌بینی رشد قیمت روی در بازارهای جهانی

گروه بورس فلزات- افزایش قیمت روی که در سال 2006 شدت گرفت تا سال جاری میلادی هم ادامه یافته است.

در سال گذشته میلادی در حالی قیمت روی در بازارهای جهانی رو به افزایش گذاشت که کارشناسان مهم‌ترین عامل آن را رشد تقاضا به واسطه رشد مصرف جهانی عنوان می‌کردند.
همچنین افزایش تقاضای فلز روی در چین به میزان ده درصد به دلیل افزایش سریع و مستمر مصرف فولاد گالوانیزه در این کشور و عدم صدور روی از این کشور هم از دیگر عواملی بود که در رشد قیمت این فلز بی‌تاثیر نبوده است.
کمبود مواد اولیه در دنیا و کاهش موجودی بورس فلزات لندن هم از دیگر عوامل تاثیر‌گذار در رشد قیمت روی بودند.
روی چهارمین فلز مورد استفاده بعد از آهن، آلومینیوم، مس است و از نظر فراوانی بیست‌وهشتیمن عنصر در پوسته زمین است.
مصرف اصلی این فلز برای گالوانیزاسیون یعنی پوشش دادن سطوح فولادی و آهنی در مقابل خوردگی است و محصولات گالوانیزه عمدتا در صنعت ساختمان و خودرو و مورد استفاده قرار می‌گیرند و از نظر کاربردی 48درصد روی تولیدی در جهان در صنعت گالوانیزاسیون 18درصد در تولید برنج به کار می‌رود.
بنابراین گزارش، نوسان قیمت این فلز تا قبل از سال 2005 میلادی بسیار اندک بود البته به تبع اینکه در بورس عرضه می‌شود قیمت آن نوسان داشت اما دامنه این نوسان اندک و در کوتاه‌مدت بود.
به طوری که میانگین قیمت روی در اواخر دهه 90 از 1660 دلار حدود یک‌هزار دلار شد و در آغاز سال 2000 میلادی قیمت‌ها روند افزایشی یافتند به طوری که در سپتامبر سال 2000 میلادی روی با نرخ یک‌هزار و 224دلار مبادله شد، اما در اکتبر 2000 مجددا کاهش قیمت‌ها آغاز شده به طوری که در اواخر سال به مرز یک‌هزار و 60دلار رسید.
اما در سال 2001 قیمت‌ها به قدری دچار افت شدند که روی با نرخ 800دلار در هر تن مبادله شد و دنیا را وارد یک بحران شدید کرد و این روند تا سال 2002 هم ادامه یافت.
این وضعیت معادن روی جهان را وارد رکود کرد و منجر به تعطیلی بسیاری از معادن جهان و بروز بحران‌های زیادی شد. البته سرانجام در سال 2003 روی از رکود خارج شده و از نرخ 750دلار در اواخر سال به یک‌هزار دلار رسید.
جالب اینجا است که پس از گذشت 3سال مازاد عرضه روی جهان درس سال 2004 پایان یافت و با کسری عرضه نسبت به تقاضا مواجه شد و این کسری تا سال 2007 نیز ادامه پیدا کرده است و پیش‌بینی می‌شود همچنان ادامه داشته باشد.




بر اساس این گزارش میانگین نرخ روی در مبادلات پایان سال 2004 معادل هر تن یک هزار و 400دلار و در پایان سال 2005 این قیمت به دو هزار و 500دلار رسید و در سال 2006 هم به مرز 4هزار دلار نزدیک شد.
قیمت روی در سال 2007 افزایش یافت به طوری که نرخ مبادلات آن در سال جدید میلادی از 4هزار دلار هم فراتر رفت و پیش‌بینی کارشناسان و تحلیلگران بر این است که روند افزایش قیمت‌ها طی چند ماه آینده ادامه پیدا خواهد کرد و نرخ آن به 5هزار دلار در هر تن هم می‌رسد.
این گزارش حاکی است عمده روی که در دنیا تولید می‌شود در آسیا است که حدود 42درصد تولید روی جهان در این قاره است و 30درصد نیز مربوط به اروپا است، همچنین 19درصد تولید روی جهان در آمریکا انجام می‌شود و 6 و 2درصد به ترتیب مربوط به اقیانوسیه و آفریقا است. همچنین 27کشور محصول خود را در بورس فلزات لندن عرضه می‌کنند.
استرالیا، اتریش، بلژیک، کانادا، چین، چک و اسلواکی، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان، هند، اندونزی، ایتالیا، ژاپن، مالزی، مکزیک، لهستان، روسیه، اسلواکی، اسپانیا، سوئد، تایوان، امارات، اکراین، انگلستان و آمریکا کشورهایی هستند که محصول روی خود را در بورس فلزات لندن عرضه می‌کنند
__________________

آلومینیوم ایران

صورت‌های مالی شرکت، پوشش کامل سود دوهزار و 485 ریالی برای سال 85 و پیش‌بینی چهارهزار و هفت ریالی برای هر سهم سال 86 نشان می‌دهد.

در سال مالی منتهی به اسفند 84 سود این شرکت از رقم پیش‌بینی اولیه تا مقدار تحقق یافته، اختلاف شدیدی داشته است.سود سال 85 نیز که در آخرین گزارش 970ر1 ریال پیش‌بینی شده بود، توانست با 30 درصد افزایش به رقم 485ر2 ریال برسد. چنین به نظر می‌رسد که هر چند شرکت در سال 84 و 85 به طور محافظه‌کارانه‌ای سود خود را در ابتدای سال بسیار پایین اعلام کرده است اما در سال 86 با سیاست متهورانه نسبت به سال قبل 60 درصد به EPS افزوده است.

انتظار می‌رود تا زمان بازگشایی نماد اطلاعات تکمیلی همراه با تحلیل و ارزش‌گذاری در دسترس سهام‌داران قرار گیرد.در شرایط فعلی شاید نسبت P/E چهار برای این شرکت مناسب باشد.